مسجد اتابکان

با توجه به وضعیت آب و هوایی چهارمحال و بختیاری، فصل بهار، اواخر تابستان و اوایل پاییز زمان مناسبی برای بازدید از جاذبه‌های این استان است.

متاسفانه، بنای این مسجد در سال ۱۳۹۱ به دلیل رطوبت زیاد آسیب‌های جزیی دید و مورد مرمت قرار گرفت. مدتی که مسجد در حال مرمت بود، استفاده از آن ممنوع شد.

مسجد اتابکان، بنایی مذهبی، کهن و ارزشمند در استان چهارمحال و بختیاری به شمار می‌رود که با نام‌های «مسجد امام صادق» و «مسجد درب امامزاده» نیز شهرت دارد. امروزه، مردم محلی برای اقامه نماز و برگزاری انواع مراسم به این مسجد مراجعه می‌کنند. همچنین، بسیاری از مسافران و گردشگران در سفر خود به شهرکرد از مسجد اتابکان به عنوان قدیمی‌ترین بنای شهر که به سبک مساجد اولیه اسلامی ساخته شده، دیدن می‌کنند.

بنای مسجد اتابکان حدود ۸۰۰ سال قدمت دارد و آن را به عنوان قدیمی‌ترین و کهن‌ترین بنای شهرکرد معرفی می‌کنند. همچنین، همانگونه که از نامش پیدا است، مربوط به اتابکان لر بزرگ بوده و قدمت بنای آن به اوایل قرن هفتم هجری قمری مربوط می‌شود. در زمان حاکمیت صفویان، بنای آن مرمت شد که برای تزيین نما از آجر استفاده کردند. سپس، بار دیگر در دوره‌های قاجار و پهلوی نیز مورد مرمت قرار گرفت.

از ویژگی‌های مسجد اتابکان می‌توان به ثبت نام آن در تاریخ ۹۲۵ با شماره ۱۷ مرداد ۱۳۵۱ به عنوان یکی از آثار ملی ایران اشاره کرد. بهتر است بدانید، این مسجد بدون گلدسته و مناره و به سبک مساجد اولیه اسلامی ساخته شده است.

در حال حاضر اداره اوقاف و امور خیریه مالک بنای این مسجد است.

برای ساخت بنا از مصالحی مانند خشت خام، ملات گل و آجر استفاده شده است. این مسجد دارای پلان شبستانی بوده که به صورت مربع شکل ساخته شده و ابعاد آن ۱۶ در ۵ متر است. همچنین، بنای آن دارای چهار ستون منشوری شکل قطور از آجر است که طاقی روی آن استوار شده و طاق نمای وسطی به ابعاد ۶ در ۶ متر فضای میان مسجد را تشکیل می‌دهد. در طاق شمال شرقی، نمای آجری غیر هم‌سطحی وجود دارد و روی کل طاق گچ کشیدند.

محراب مسجد ساده است و تزیینات خاصی ندارد. در بالای محراب با خط نسخ عبارت «من اضلم صمن منع مساجد الله ان یذکر فیها اسمه و سعی فی خرابها» دیده می‌شود. در بالای دیوارها، سه پنجره هلالی شکل برای روشن نگه داشتن مسجد تعبیه شده است. در گذشته ساختمان‌های بیشتری اطراف این مسجد وجود داشت. می‌توان از تطهیرخانه مسجد و چند باب مغازه که برای تامین مخارج مسجد اختصاص داده شده بود، نام برد که با مرور زمان از بین رفتند.