امامزادگان حلیمه و حکیمه خاتون (امامزاده دو معصوم)

فصل بهار، اواخر تابستان و اوایل پاییز زمان مناسبی برای رفتن به امامزاده دو معصوم هستند. البته زیارت اماکن متبرکه، فصل و زمان نمی‌نشناسد و هرزمان که خواستید حال و هوای معنوی را تجربه کنید، می‌توانید به زیارت این امامزاده بروید.

آرامگاه حلیمه و حکیمه خاتون را با نام امامزادگان دو خاتون هم می‌شناسند و از ضلع غربی میدان دوخاتون می‌توانید این امامزاده متبرک را ببینید. دو معصوم بزرگوار، از نوادگان امام موسی کاظم(ع) هستند.

امامزادگان حلیمه و حکیمه خاتون در تاریخ ۲۷ بهمن ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۵۸۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

قدمت ساختمان امامزاده مربوط به دوران تیموری است اما در زمان‌های بعدی، مخصوصا در دوره قاجار، بارها مرمت و بازسازی شد. این امامزاده در هسته مرکزی و تاریخی اولیه شهرکرد قرار دارد و از دوره اتابکان لر در قرن ۷ ه.ق، ساختمانی روی قبور امامزادگان احداث شد که در دوره مشروطیت و در سال ۱۳۳۰ ه.ق به دستور امام جمعه وقت میرسید محمد دهکردی، تخریب و ساختمان فعلی جایگزین آن شد.

به بدنه هشتی که نگاه کنید، دو کتیبه با اشعاری در مدح و معرفی امامزادگان به خط یوسف نصب شده است:

ستون خانه تقدیس مقتدای انام امام جمعه دهکرد مرجع احکام

رواق صحن دو معصوم را چو دید خراب ز جان و دل پی تعمیر او نمود اقدام

سمی سید بطحی محمد آن که بود سلیل شاه ولایت پناه گاه انام

شدند اهل ولایت ز جان و دل حاضر پس اطاعت فرمانش از خواص و عوام

هزار و سیصد و سی بود که از پی هجرت رواق صحن دو معصوم پاک گشت تمام

این بقعه، شامل قسمت‌های مختلفی مثل پیش ایوان ستون دار سنگی، سردر، هشتی و ساختمان اصلی است. کاشی‌های هفت رنگ قاجاریه، روی سردر زیبایی خاصی را به وجود آوردند. کتیبه‌ای هم بالای سردر نقش بسته است که نام بانی و تاریخ ساخت بقعه معرفی شده و نقش شیر و خورشید هم خودنمایی می‌کند. بقعه اصلی، ایوان ستون‌دار سنگی دارد و ساختمان آن دارای پلان چند ضلعی و گنبد آجری است.

ساختمان اصلی امامزادگان از خشت و آجر ساخته شده و داخل مقبره ضریحی فلزی قرار دارد که در داخل ضریح دو قبر متصل به یکدیگر وجود دارد که تاریخ ۱۲۸۶ ه. ق بر روی معجر چوبی آن حک شده است.